CARTA D’ANNA ROSSELL AL TEÒLEG I SALESIÀ XEC MARQUÈS COLL (06-08-2025) / CARTA DEL TEÓLOGO Y SALESIANO XEC MARQUÈS COLL A ANNA ROSSELL (06-08-2025)

  • Anna Rossell, filòloga, escriptora, poeta i crítica literària
  • L'escriptora, fiòloga, poeta i crítica literària Anna Rossell

Al original catalán sigue traducción al español (traducción de Anna Rossell)

Catalán

El Masnou, 06-08-2025

Estimat Xec,

Ja fa uns dies vaig acabar de llegir i d’escriure la ressenya (per a la revista Serra d'Or del llibre de Zygmunt Bauman, La meva vida en fragments (Ed. Arcàdia, 2025). Tot el que escriu Bauman és extraordinari, un pensador de calat i una persona conseqüent i admirable. Malauradament va morir fa pocs anys. Aquesta mena de persones no haurien de morir mai. I la millor manera que no morin és llegir-les i donar-les a conèixer.

 

Com sempre que llegeixo un llibre i en vull fer ressenya subratllo aquelles línies que no vull oblidar. Ara t’en copio algunes amb sa intenció que tu me les comentis des de sa teua manera d'entendre-les. Tu les enriquiràs i completaràs de ben segur, i açò impulsarà i enriquirà es teu propi jo i es meu. Doncs aquí les tens:

«No deixarem el món tal com era si no ens deixem a nosaltres tal com som. [...]. una persona lliure és aquella que [...] accepta la responsabilitat de les seves accions i de les conseqüències d'aquestes accions. [...] i que no s'escapoleixen de l'acusació d'haver desertat i d'haver sigut covards dient 'ho vaig haver de fer' o 'no podia fer altra cosa'. [...]. De quines conseqüències parlem? [...] ens referim als efectes que es nostres obres, les accions que fem o que no fem tindran en el destí d'altres persones. [...] els nostres destins depenen els uns dels altres [...], així com les accions d'altres persones conformen el nostre destí, les nostres accions i les nostres omissions també formen part del seu destí. [...]

obrim la porta a la consciència d'exercir [...] la funció de jutge de nosaltres mateixos, un jutge que investiga i dicta sentència, sever i incorruptible, que dicta uns veredictes que només podem defugir explicant que ha sigut algú altre o la nostra pròpia ignorància que ens ha obligat a fer el que hem fet o que ens ha impedit de fer el que se suposava que havíem de fer.» (pàgs. 241-24223)

Aquí tens, doncs, la proposta.

Una forta abraçada,

Anna

*

*

Español

El Masnou, 06-08-2025

Querido Xec:

ya hace unos días acabé de leer y de escribir la reseña (para la revista Serra de Oro del libro de Zygmunt Bauman, Mi vida en fragmentos (Ed. Arcàdia, 2025). Todo lo que escribe Bauman es extraordinario, un pensador de calado y una persona consecuente y admirable. Desgraciadamente murió hace pocos años. Este tipo de personas no tendrían que morir nunca. Y la mejor manera de que no mueran es leerlas y darlas a conocer.

Como siempre que leo un libro y me propongo hacer reseña subrayo aquellas líneas que no quiero olvidar. Ahora te copio algunas con la intención de que tú me las comentes desde tu manera de entenderlas. Tú seguro que las enriquecerás y completarás, y esto impulsará y enriquecerá tu propio yo y el mío. Pues aquí las tienes:

«No dejaremos el mundo tal como era si no nos dejamos a nosotros tal como somos. [...]. una persona libre es aquella que [...] acepta la responsabilidad de sus acciones y de las consecuencias de estas acciones. [...] y que no se escabulle de la acusación de haber desertado y de haber sido cobarde diciendo 'lo tuve que hacer' o 'no podía hacer otra cosa'. [...]. ¿De qué consecuencias hablamos? [...] nos referimos a los efectos que se nuestras obras, las acciones que llevamos a cabo o no tendrán en el destino de otras personas. [...] nuestros destinos dependen unos de otros [...], así como las acciones de otras personas conforman nuestro destino, nuestras acciones y nuestras omisiones también forman parte del destino de los otros. [...] abrimos la puerta a la conciencia de ejercer [...] la función de juez de nosotros mismos, un juez que investiga y dicta sentencia, severo e incorruptible, que dicta unos veredictos que sólo podemos rehuir explicando que ha sido alguna otra persona o nuestra propia ignorancia lo que nos ha obligado a hacer lo que hemos hecho o que nos ha impedido de hacer lo que se suponía que teníamos que hacer.» (pp. 241-24223)

Aquí dejo, pues, la propuesta.

Un fuerte abrazo,

Anna

Etiquetas: